۵ نکته هنگام استفاده از عصا

عصاها، انواع مختلفی دارند که بر حسب شدت و نوع بیماری کاربرد دارند. عصای معمولی که به آن عصای C (حرف انگلیسی) هم می گویند، یکی از کاربردی ترین این وسایل است، اما دیده می شود که بسیاری از افراد آن را به طرز صحیح به کار نمی برند.

۱- عصا معمولا برای کسی استفاده می شود که دچار درد یا ضعف در یک یا هر دو پا است، و یا مشکل حفظ تعادل بدن را دارد. بیماری هایی مانند آرتروز باعث درد زانو یا مفصل ران می شود و راه رفتن را برای افراد دشوار و دردناک می کند.
استفاده از عصای معمولی تا حدودی می تواند سنگینی وزن در یک پا را کم کند و درد بیمار را کاهش دهد. در کسانی که تعادل بدنی ندارند، به خصوص افراد مسن که این مساله در آنها شایع است، استفاده از عصا مانع زمین خوردن می شود و می تواند از عواقب جدی مانند شکستگی و بستری شدن طولانی مدت و حتی مرگ پیشگیری کند.

۲- بلندی عصا باید بر حسب قد افراد و تا حدود برجستگی کناری استخوان ران باشد، به طوری که آرنج حدود ۲۰ تا ۳۰ درجه خم شود.

۳- اتصال دسته عصا به تنه آن باید با زاویه حدود ۹۰ درجه و از مواد نرم پوشیده شده باشد، به طوری که تحمل وزن روی دست به راحتی انجام شود. عصاهایی که دسته مستقیم دارند مانند عصای کوهنوردی برای بیماران مناسب نیستند.

۴- بیمارانی که درد مفصل ران دارند، و یا به هر دلیلی تحمل وزن برایشان در یک پا دردناک است، هنگام راه رفتن باید عصا را در سمت مقابل پای دردناک به دست بگیرند و هنگام حرکت، عصا و پای دردناک را به جلو ببرند و پس از تکیه بر عصا و تحمل وزن در پای دردناک، پای سالم را جلو ببرند. برخی بیمارانی که آرتروز و درد در هر دو زانو دارند، به هر سمت که بیمار راحت تر است، عصا را دست بگیرد.

۵- در بیمارانی که لازم است سنگینی وزن خیلی کمی روی پای دردناک داشته باشند و یا کلا وضعیت پا هنگام راه رفتن بدون سنگینی و تحمل وزن باشد، لازم است از یک جفت عصای زیر بغل استفاده گردد و روش صحیح راه رفتن با آن هم به بیمار آموزش داده شود.



انواع دیگر عصاها و وسایل کمکی هم وجود دارند که هر کدام استفاده خاص خود را دارند و پزشک آنها را برای بیمار تجویز می کند.